یادم میاد وقتی دبیرستان بودم دو تا دوست داشتم که در کنارشان به معنای واقعی کافر بودم!!! مثلا یک روز می آمدند میدیدم یک حالت عرفانی ای دارند؛ چی شده؟! امروز وفات حضرت ام البنین است... یک روز دیگر خیلی شاد بودند؛ چی شده؟! ولادت حضرت علی اصغر است...
یادم میاید همیشه دوستم شاکی بود که چرا ما فقط دهه محرم و نیمه شعبان و 13 رجب و این روزهای مشهور را مورد توجه قرار میدهیم. چرا مثلا شهادت امام هادی (ع) می آید و می رود و ما هیچ نمی فهمیم!!؟؟؟ قسم می خورم تاکیدش روی امام هادی (ع) بود!
.
.
.
.
خیلی دارم سعی می کنم که مقدمه چینی کنم و بعد حرفم را بزنم اما نمی توانم:
حتما باید کسی (یا بهتر بگویم ناکسی) به مقدسات ما توهین کند تا ما به خود بیاییم؟!
در تمام این سالها یک بار یادم نمی آید که سالروز شهادت یا ولادت امام هادی(ع) حتی یک بنر یا تبلیغات هیات و روضه ای را دیده باشم اما این روزها جا به جا تجمع عزاداران امام هادی(ع) و هیات عزادار امام هادی(ع) و .. به چشمم می خورد.
جسارتا آقا باید بگویم ما ملتی هستیم که باید یکی توی گوشمان بزند تا بفهمیم بایدچه کار کنیم! ما به هر امام فقط یک روز اختصاص میدهیم و سعی میکنیم برایش سنگ تمام بگذاریم...نمی شود که بالاخره همین جوریش خیلی ها شاکی هستند که همه روزهای سالمان را به خاطر ولادت و شهادت تعطیل کردیم. باید رعایت اینها را هم بکنیم دیگر! ما در سال فقط یک روز یاد امام زمانمان می افتیم.. فقط یک روز یاد امام علی (ع) می افتیم.. و ده روزی هم برای امام حسین(ع) عزاداریم و باز هم جسارتا هیچ روز یاد شما و امام حسن(ع) و امام سجاد(ع) وامام باقر(ع) و امام صادق(ع) وامام کاظم (ع) و امام جواد(ع) نمی افتیم...
...
می ترسم.. می ترسم از این روند رو به رشد توهین ها..
می ترسم امام بعدی ...؟
پ.ن: شرمم می گیرد وقتی تمام این سالها از شهادت و ولادت شما هیچ حالیم نبود و امروز تازه(!) رگ غیرتم جوشیده است! عدو شود سبب ..........
